پرسش و پاسخ

ببخشید وسواس میتونه رو مسائل عاطفی هم تاثیر بزاره ؟ مثلا من چون پارتنرم رو خیلی دوس دارم تا یه بحث میشه یا ی چیزی ازش میبینم مغزم گیر میکنه رو نقاط ضعفش و همش افکار منفی که نکنه ما دچار مشکل بشیم‌نکنه ب درد هم نمیخوربم ب شدت دچار ترس میشپ. حتی وقتی ب خودش میگم و دلگرمی میده باز آروم نمیشم . الان یه هفتس مغز من کلیک کرده رو این موضوع و حتی دلسردمم کرده و افسرده. فقط ب این موضوع فکر میکنم اونقد که خسته شدم و میخوام خودمو بکشم . معده درد و سر درد دارم و یهو گریه میکتم

با عرض سلام و درود به جناب دکتر عزیز بنده نزدیک ده سال هست که وسواس فکری و حمله پانیک اتک دارم البته اضطراب هم دارم و قرص مصرف میکنم بنام فلوکستین تقریبا ده سال هست خداروشکر بهترم ولی به قول معروف کاملا حل نشده یکی از دقدقه های فکری اینه که وابستگی به قرص پیدا کردم آخه یه مدتی قرص هامو کم کردم ولی متاسفانه بیماری من بازگشت مجبور شدم باز قرص مصرف کنم آیا میشه از افکار مزاحم خلاص بشم طوری که قرص هم نخورم و به زندگی عادیم برگردم البته من به مطب شما هم اومدم پرونده هم دارم میتونید نگاه کنید قرار شد چند جلسه بیام ولی متاسفانه دو جلسه بیشتر نتونستم بیام میشه راهنمایی کنید ممنون میشم

سلام آقای دکتر
من تقریبا ۶ساله اختلال پانیک دارم.همش احساس میکنم دارم میمیرم،حمله قلبی بهم دست داده ، سرطان دارم و …
فقط افکار منفی دارم
همون اوایل یه مدت آلپرازولام و سرترالین مصرف میکردم ولی بعدش از ترس وابستگی و اعتیاد ، قرصا رو گذاشتم کنار
الان دو ماهه یه ترس عجیبی از غذا خوردن دارم،همش فکر میکنم غذا تو گلوم گیر میکنه و خفه میشم
پیش دکتر رفتم میگه تنگی خفیف مری داری
ولی خودمم میدونم مشکل اصلیم این ترسه نه تنگی مری
دکتر اوضاع فکری و روحیم اصلا جالب نیست
به نظرتون من درمان میشم و به حالت طبیعی برمیگردم ؟؟ چقدر طول میکشه ؟
این اختلال پانیک هم تو خانوادمون ارثیه.هم پدرم و هم عموم این مشکلو داریم

سلام.متشکرم از راهنمایی جنابعالی،فقط یک مسأله ،اینکه من با چند روانشناس دیگر هم صحبت کردم و گفتند روش درمان حساسیت زدایی منظم هست ولی اگر روانشناس کودک انجام بدهند خیلی بهتره.میخواستم لطف کنید بنده رو راهنمایی بفرمایید.باز هم ممنون ومتشکر

سلام و عرض ادب.پسر من هفت سالشه و به شدت از خون می‌ترسه.طوریکه نباید حتی اسم خون هم به کار ببریم و باید بگیم پام پام. چون میگه پاهام میلرزه وقتی اسمشو می‌شنوم.گوشت اصلا نمیخوره چون میگه خون داره توش،یا مثلا تخم مرغ وگوجه یه بار دید حالش بد شد وگفت انگار دارم خون با تخم مرغ میخورم.تو فیلم هم اگر خون ببینه سریع رنگش میپره وضعف می‌کنه.ممنون میشم راهنماییم کنید

سلام اقای دکتر ۴ سالی میشه وسواس فکری دارم سوالم اینه که این بیماری ایا امکان داره در بهترین حالت تا ۹۵% درمان بشه؟چون هرجا مطلب خوندم میگن که بیشترین درصد امکان درمان تا ۸۰% ایا واقن امکانش هست ۹۵ / ۱۰۰% درمان بشه؟

سلام.
من دختری مجرد هستم که امسال وارد ۴۰ سالگی شدم.وقتی ۹ سالم بود.مادرم به پدرم خیانت کرد و با ابروریزی و رسوایی بزرگی از پدرم طلاق گرفت.پدرم ارتشی بود و همیشه سر کار.بعد ازاون بدست عمه ای که شدیدا فساد اخلاقی داشت سپرده شدیم .وقتی ۱۲ ساله بودم بعد پدرم ازدواج کرد که خانم مشکل شدید روانی داشت و جدا شد.وقتی ۱۴ ساله بودم پدرم مجدد ازدواج کرد با خانمی که نامادری ما شد و انواع اذیت ها و ازارها را بما رساند.سراسر زندگی ام غم غصه تنهایی حسرت بود .۱۹ ساله بودم وارد دانشگاه شدم عاشق همکلاسی ام شدم که با حسادت دوستانم اون عشق نابود شد..و من ناخوداکاه شروع به کندن موهایم کردم.. از خودم خجالت میکشم..موهای زیبایم رو نابود کردم…آرزوی مرگ دارم…اما از خودکشی بخاطر گناهش دوری میکنم..از شما می خوام بمن کمک کنید تا حالم خوب بشه..این عادتو ترک کنم…و باقی عمرم در آرامش باشم

با سلام .خانمی مجرد ۳۵ ساله هستم توهم داشتن یک بیماری را دارم .با وجود دیدن برگه آزمایش و اطلاع از بیمار نبودن باز هم ذهنم این را قبول نمی کند که سالم هستم. از بدنم هم ترس دارم بخاطر اینکه فکر میکنم ان بیماری در بدنم است. آیا وسواس فکری است و درمان دارد؟چه مشکلی در من است ؟
مورد دوم این که در مقدسات دینی دچار شک شدم ..حدود دو ماه است که درگیر این موضوعاتم. مشکلم چیست؟

با عرض سلام و ادب.من دو تا سوال داشتم.
من شش ماهه که از ساعت پنج یا شش بعد از ظهر به بعد اضطراب بدون علت دارم. بدون علت تپش قلب دارم و در درونم اشوب هست.نگران هیچ موضوعی هم نیستم. به نظر شما یک روان شناس بالینی میتواند مرا کمک کند ؟

سوال دومم اینه که روان شناسی که رفتم به من تمرین تنفس شکمی داده است ولی بعد از یه ماه انجام دادن نتیجه زیادی نگرفتم.ایا تنفس شکمی برای اینکه اثر بخش باشد به زمان احتیاج دارد؟

سلام، من یه پسر ۲۳ ساله ام. مشکل زیاد دارم ولی مهمتراشو مینویسم. در طول ۶ ماه گذشته سرجمع ۴ ۵ بار از خونه خارج شدم (نه به خاطر کرونا البته)، قبلش خب دانشگاه میرفتم و خوابگاه بودم باز یه حداقلی از بیرون رفتن رو برای دانشگاه یا خرید داشتم. راستش این مساله از دوران بچگیم هم بوده که کلا علاقه‌ای به بیرون رفتن با خانواده نداشتم بعدش هم توی دانشگاه با هم‌اتاقی‌هام هم نمیرفتم بیرون ولی خب روزبروز بدتر شده. دلیل نرفتنم یکیش اینه که فکر میکنم از نظر ظاهری خوب نیستم و نسبت به قبل بدتر شدم و اگه یه دوست قدیمی منو ببینه تحقیر میشم. فکر میکنم که توی خیابون بقیه‌ منو نگاه میکنن و پیش خودشون فکر میکنن که چقدر ظاهر این پسر احمقانه‌است. اینم بگم که از نظر ظاهری مشکل عجیبی ندارم و حتی از نظر بعضی دوستام خوب هم هستم. یه دلیل دیگه هم اینه که فکر میکنم اعضای خانوادم یا هم‌اتاقی‌هام از نظر ظاهری لااقل احمقن برای همین باهاشون نمیرم بیرون. علاوه بر این خیلی خسته ام. اضطراب بیخود زیاد دارم (مثلا صبح با استرس از خواب پا میشم) و این روز بروز بدتر داره میشه (بعضا پیش میاد شب‌ها همینکه به خواب میرم مکررا با ترس از اینکه نزدیکه از خفگی بمیرم بیدار میشم). کارایی که دوست دارم انجام بدم رو نمیتونم انجام بدم. نمیدونم بخاطر اینکه خیلی سختن یا من ناتوانم. من دانشجوام و توی رشته‌ام کار تحقیقاتی میکنم ولی انرژیش رو ندارم با اینکه دوستش دارم. نمیدونم واقعا دوستش دارم یا اینکه به خاطر موقعیت و اینکه درسم خوب بود پس باید ریسرچ کنم دوستش دارم، اصن نمیدونم مفهوم علاقه واقعیه یا نه. وقتی دارم روی یه مساله‌ مثلا فکر میکنم همش توی ذهنم با خودم درگیرم که من میتونم اینو حل کنم یا نه، من اصن تواناییشو دارم یا نه. کلا افکار منفی توی ذهنم بیداد میکنه. کلا دوست داشتم که این احساسات منفی رو نداشتم و باانرژی بودم و میتونستم علایقم رو پی بگیرم. مرسی از شما.