اختلال اضطراب فراگیر با نگرانی بیش از حد و مداوم در مورد چیزهای مختلف شناخته می شود. فرد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر ممکن است فاجعه را پیش بینی کند و به شدت نگران پول، سلامت، خانواده، کار و دیگر مسائل باشد. افراد مبتلا به GAD مشکل در کنترل نگرانی خود دارند. ممکن است بیشتر از آنچه به نظر می رسد درباره حوادث واقعی نگران باشند یا حتی انتظار بدترین حوادث را زمانی که هیچ دلیل واضحی برای نگرانی وجود ندارد، داشته باشند.
اختلال اضطراب فراگیر (GAD) چیست؟
زمانی که فرد در کنترل نگرانی برای روزهای متعددی حداقل برای ۶ ماه مشکل دارد و حداقل ۳ یا تعداد بیشری از علائم را داشته باشد، اختلال اضطراب فراگیر تشخیص داده می شود. این چیزی است که اختلال اضطراب اجتماعی را از نگرانی متمایز می کند که ممکن است به طور خاص برای یک مجموعه عوامل استرس زا یا برای دوره زمانی محدودتر باشد.
حتما مقاله ۷ راه ساده برای رها شدن از اضطراب را بخوانید.
اختلال اضطراب فراگیر هر ساله ۶٫۸ میلیون از بزرگسالان یا ۳٫۱ درصد از جمعیت مردم آمریکا را تحت تاثیر قرار می دهد. زنان دو برابر احتمال ابتلا به این اختلال را دارند. این اختلال به تدریج ایجاد می شود و می تواند تدریجا در سراسر دوره زندگی آغاز شود، هر چند این خطر بیشتر در دوران کودکی و نوجوانی وجود دارد. اگرچه دلایل قطعی GAD ناشناخته است اما شواهدی وجود دارد که عوامل بیولوژیکی، پس زمینه های خانوادگی و تجربیات زندگی به ویژه استرس نقش مهمی را ایفا می کند.
گاهی اوقات فقط فکر کردن در طول روز موجب اضطراب می شود. افراد با اختلال اضطراب فراگیر نمی دانند چگونه چرخه این نگرانی را متوقف کرده و احساس می کنند که فراتر از کنترل آنهاست. حتی اگر اغلب بدانند که اضطراب آنها شدیدتر از شرایط موجود است. تمام اختلالات اضطرابی ممکن است با مشکل تحمل عدم اطمینان مرتبط باشند و بنابراین بسیاری از افراد مبتلا به GAD برای تنظیم یا کنترل این وضعیت تلاش خواهند کرد. بسیاری از مردم اعتقاد دارند که نگرانی، از وقوع اتفاقات بد از آنها محافظت می کند. بنابراین از نظر آنها نگران نشدن خطرناک است. در برخی مواقع افراد با نشانه های فیزیکی مانند شکم درد یا سردرد، در تقلا و کشمکش هستند.
وقتی سطح اضطراب از خفیف تا متوسط است یا با درمان همراه است، افراد مبتلا به GAD می توانند عملکرد اجتماعی یا زندگی کامل و معنی داری داشته باشند و به عنوان فردی مفید، به کار گرفته شوند. اکثر افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است از موقعیت هایی که باعث این اختلال است اجتناب کنند یا شاید از فرصت ها، به خاطر نگرانی استفاده نکنند (موقعیت اجتماعی، مسافرت، ترفیع یا …). بعضی افراد وقتی اضطراب شان شدت می گیرد به سختی می توانند ساده ترین فعالیت های روزانه را انجام دهند.
اطلاعات درمانی
برخی درمان ها می تواند به افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر کمک کند. درمان های حمایتی و بین فردی می تواند مفید باشد. درمان شناختی رفتاری (CBT) به طور خاص افکار، نشانه های فیزیکی و رفتاری که شامل آماده سازی، برنامه ریزی و اجتناب که مشخص کننده GAD است را هدف مطالعات بیشتر خود قرار داده است. رویکرد مبتنی بر ذهنیت و درمان پذیرش تعهد نیز با نتایج مثبتی مورد ارزیابی قرار گرفته است. همه درمان ها (گاهی به روش های مختلف) به افراد کمک می کنند تا رابطه خود با علائم شان را تغییر دهند. آنها به مردم کمک می کنند تا ماهیت اضطراب خود را درک کنند، کمتر از اضطراب خود بترسند و به افراد کمک می کند تا انتخاب مستقل از اضطراب شان داشته باشند. درمان CBT بزرگسالان برای مداخله در اختلال اضطراب فراگیر کودکان و نوجوانان مورد تجدید نظر قرار گرفته و نتایج مثبتی به همراه داشته است.
درمان های دارویی متعددی برای GAD وجود دارد، اغلب SSRI به تنهایی یا به صورت ترکیبی استفاده می شوند.
تکنیک های آرامش بخش، مراقبه، یوگا، ورزش و سایر درمان های جایگزین حتی ممکن است بخشی از برنامه درمانی شوند.
اغلب با اختلال اضظراب فراگیر سایر اختلالات اضطرابی، افسردگی یا سوء مصرف مواد، همراه است و به ندرت به تنهایی اتفاق می افتد. شرایط هم رخدادی نیز باید با درمان مناسب مورد هدف درمانی قرار گیرد.
فیلم مصاحبه تلویزیونی در مورد وسواس فکری
